ในธรรมเนียมอิสลามสุภาพสตรีจะต้องนุ่งยาวหลวมไม่โปร่งแสงชุดนอกเมื่อก้าวออกจากการแต่งกายเป็นประชาธิปไตย (สำหรับผู้หญิงทุกคนโดยไม่คำนึงถึงสถานะ) พร้อมกับการระแวดระวังจากดวงอาทิตย์แผดจ้า กุรอาน กล่าวว่านี้ว่าด้วยสามีพร้อมด้วยภรรยา: “… พวกเขามีชุดเดรส / ผ้าคลุม (Libaas) เพราะด้วยคุณพร้อมด้วยคุณด้วยพวกเขา”
ขนมธรรมเนียมของชาวยิวยังต้องปวดร้าวของเสื้อผ้าบนหนึ่งเป็นรหัสของการไว้ทุกข์ การปฏิบัติการนี้จะพบในพระคัมภีร์เมื่อจาค็อบได้ยินเสียงของการดับชีพของบุตรชายของเขาโจเซฟ
บางธรรมเนียมปฏิบัติของมนุษย์เช่นคนต่างๆของอาร์กติกจารีตที่ทำให้ชุดเดรสของพวกเขาอย่างสิ้นเชิงจากขนสัตว์จัดแจงและปติยัตและหนัง ธรรมเนียมอื่น ๆ ที่เสริมหรือปรับเปลี่ยนเครื่องหนังและหนังด้วยผ้า: ทอถักนิตติ้งหรือ twined จากเส้นใยสิงสาราสัตว์และผักต่างๆ
ถึงแม้ผู้ใช้ตามสมัยอาจต้องใช้เวลาการทำของชุดเดรสลายลูกไม้ที่ได้รับทำให้ผ้าด้วยมือเป็นกรรมวิธีที่น่าเบื่อมากและกำลังแรงงาน อุตสาหกรรมสิ่งทอเป็นครั้งแรกที่จะมียานยนต์ – ขับเคลื่อนด้วยกี่ทอผ้า – ช่วงการเปลี่ยนแปลงอุตสาหกรรม
ขนมธรรมเนียมที่แตกต่างมีการเจริญรูปแบบต่างๆของการสร้างเครื่องแต่งกายจากผ้า วิธีการหนึ่งก็เกี่ยวข้องกับการพับผ้า หลายคนนุ่งและยังคงสวมใส่ชุดเดรสแฟชั่นที่กอบด้วยสี่เหลี่ยมของผ้าห่อให้พอดี – ตัวอย่างเช่น dhoti เหตุด้วยผู้ชายด้วยกันส่าหรีเพราะด้วยผู้หญิงในอนุทวีปอินเดีย, สก็อตสกอตหรือผ้าซิ่นของชาวชวา ชุดเดรสอาจจะเพียงแค่ผูกขึ้นเช่นในเหตุของสองคนแรกที่ชุดเดรสหรือเข็มขัดหมุดหรือถือเครื่องนุ่งห่มในบริเวณเช่นในกรณีของทั้งสองฝ่ายผ้าที่มีค่ายังคงไม่ได้แต่งและผู้คนที่มีความจุต่างๆหรือคนคนเดียวกันที่ขนาดเบี่ยงเบนกันสามารถสวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์แบบอย่าง
